Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
dwugłoska — ż III, CMs. dwugłoskasce; lm D. dwugłoskasek jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dyftong» … Słownik języka polskiego
dwugłoskowy — przym. od dwugłoska … Słownik języka polskiego
dyftong — m III, D. u, N. dyftonggiem; lm M. i jęz. «połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest niesylabiczna; dwugłoska» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
dyftong — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} połączenie w jednej sylabie dwóch samogłosek, z których jedna jest niezgłoskotwórcza; dwugłoska <płac. z gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
